کد مطلب:29269 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106
4049. اهلی شیرازی چنین می سراید: صبح سعادت دَمید، حق درِ دولت گشاد ذات نبی و ولی، هر دو به معنا یكی است مِهر فرو برده بود سر به سجود غروب یا علی! آن كس كه نیست طالب مهرت چو روز در حرم كعبه زاد، شخص تو از روی قدر گوهر خیر النسا داد به دستت رسول تا تو ز بام حرم، بت فكنی بر زمین راست روان همچو سرو با تو به جنّت روند در ره حق رهنما نور صلاحت بُود هر كه نه بر یاد تو آه سحر می كشد آن كه به طاعات شب، بی خبر از مهرِ توست مُلك ازل تا ابد، وقف نبیّ و ولی است وارث نقد نبی گشت ده و دو امام نقد امامت چنین دست به دست آمده است هر كه به اثنا عشر خود به امامت فزود دولت این خاندان تا به ابد باقی است جانب «اهلی» فكن گوشه چشمی كه او
.
پرتو مهر علی بر همه عالم فتاد
«لَحمُكَ لحمی» بس است قاعده اتّحاد
بهرِ نماز علی، آمد و باز ایستاد
از شب تاریك غم، صبح امیدش مباد!
ز آدم و خاتم كسی مثل تو هرگز نزاد
در دو جهان این شرف، جز تو كه را دست داد؟
عرش حقت زیر پای، دوش چو كرسی نهاد
هیزم دوزخ بُود هر كه بُود كج نهاد
ورنه نیابد فلك، راه صلاح از فساد
می دهد افسرده دل، خرمن طاعت به باد
چون سگ شب زنده دار، خواب كند بامداد
غصب كند، هر كه هست، گر كه ثمود است و عاد
یافت خلف از خلف، رسم و طریق رشاد
دست مبادش كسی كو به تغلّب ستاد
سبعِ مَثانی چرا هم نكند مستزاد؟
طنطنه جم شكست، كوكبه كیقباد
با همه اندوه دل، هست به مهرِ تو شاد.[2].